4. Sny

Natsu nie zmrużył oka przez całą noc, Gray powoli zaczął się budzić , kiedy ujrzał siedzącego Dragneela położył mu rękę  na ramieniu, mówiąc :

- Nie martw się wszystko będzie dobrze. - Różowowłosy odwrócił się w jego stronę ze swoim słynnym uśmiechem na twarzy, Fullbuster widząc to także się uśmiechnął. - Za niedługo powinniśmy dopłynąć

- Zaraz, to my płyniemy?! - Krzyknął Salamander, po czym momentalnie wystawił głowę za brzeg łódki.

- Nie mów, że dopiero teraz się zorientowałeś, że jesteś na środku transportu! - Wykrzyczał zdziwiony brunet. Erza i Lucy powoli otworzyły oczy i spojrzały na swoich kolegów.

- Co się stało? - Zapytała zaspanym głosem blondynka.

- Ten idiota dopiero teraz zorientował się, że jesteśmy na łodzi. - Załamywał się Gray.

- Ubrania. - Powiedziała zirytowana Erza, chłopak spojrzał na siebie, po czym szybko się ubrał.

Nagle coś wstrząsnęło łódką, okazało się, że dopłynęli na jakąś wyspę, nie zastanawiając się długo, wyszli z pojazdu.

- Chodźcie rozbijemy obóz, na pewno Natsu musi odpocząć. - Stwierdziła Erza.

- Czuję się świetnie, daj spokój już sobie odpocząłem. - Zaprzeczył Dragneel

- Z resztą odpoczynek nie jest teraz dla mnie ważny tylko odnalezienie Igneela. Wierzy we mnie, nie mogę go zawieść.

- Skąd wiesz że on...

- Słyszałem go. - Przerwał blondynce.

- Jak to go słyszałeś? - Zdziwił się Fullbuster. - Przecież nigdzie go nie ma, a nawet jeśli jest to zbyt daleko.

- Nie ważne czy dzieli mnie od niego kilka kroków czy kilka lat, ale odnajdę go, choćby miała to być ostatnia rzecz jaką zrobię. Nie jest ważna odległość, a uczucie, dlatego jestem w stanie go poczuć i usłyszeć. - Powiedział patrząc przed siebie Salamander. - Jak długo żyje, mój ogień nie zgaśnie.

- Jesteś uparty. - Zaśmiał się mag lodu. Wszyscy się uśmiechnęli i ruszyli przed siebie. Las wyglądał zwyczajnie, choć było w nim coś, co budziło niepokój. Po półgodzinnej wędrówce znaleźli sobie miejsce i rozłożyli namiot. Mieli tylko jeden, ale duży. Natsu rozpalił ognisko, które i tak w końcu zgasło bez podkładania drewna. Poszli spać, Dragneel przekręcał się z boku na bok, miał sen, koszmar. 

Był w środku walki, cała gildia, wszyscy jego przyjaciele. Byli wykończeni, ledwo trzymali się na nogach.

- Chodź z nami Salamandrze,a nikomu się nic nie stanie.

Powiedziała zakapturzona postać.

- Nigdy! Pokonam was! - Krzyczał ze złością.

- Jak chcesz. - Mężczyzna wzruszył ramionami i pstryknął palcami, jak na zawołanie wszyscy upadli na ziemię nieżywi. Został już tylko on i Smoczy Zabójca, chłopak otworzył szeroko oczy z przerażenia i wpadł w szał, bez namysłu ruszył i zaczął atakować przeciwnika, jego oczy były przepełnione wściekłością, a całe ciało odziało się w gorące płomienie nienawiści.

- Zabije cię. - Atakował cały czas i nie przestawał ani na moment, chciał wierzyć, że jego przyjaciele żyją. Mężczyzna unikał jego ataków z łatwością.

- Trzeba było iść z nami, tylko ty byś zginął. - Uśmiechnął się i wycelował w różowowłosego czarna magią, poczuł tylko ból i upadł na ziemię bez ruchu, chciał się podnieść, ale nie mógł, to był koniec. Nie żył, zginęła cała gildia i to wszystko przez niego, przez to, że był zbyt uparty, z jego oczu wypłynęły łzy, to było ostatnie co zrobił. 

- Nie! - Momentalnie obudził się i usiadł, był cały mokry od potu, przerażony. Siedział sparaliżowany, nie mógł się ruszyć, trząsł się. Był ranek, Lucy, Erza i Gray weszli do namiotu, ponieważ usłyszeli krzyk Dragneela, zastali go jak siedział bez ruchu i drżał. Przerazili się na ten widok, podeszli do niego powoli, Scarlet położyła mu dłoń na ramieniu, Fullbuster wraz z blondynką byli tuż za nią.

- Natsu. - Powiedziała czerwonowłosa. - Co się stało? - Niestety nie dostała odpowiedzi na pytanie.

- Obudź się! - Potrząsnął nim mag lodu.

- Gray ostrożnie! - Krzyknęła Lucy. Spojrzała się na Natsu i podeszła bliżej. Chłopak zamknął na chwilę oczy, chciał zapomnieć o tym koszmarze, odetchnął głęboko i wrócił do rzeczywistości. Otworzył powoli oczy i ujrzał przed sobą swoich przyjaciół, udając że nic się nie stało uśmiechnął się. Nie chciał aby kto kolwiek o tym słyszał, nie chciał już tego nigdy więcej widzieć, bał się, bał się tego, że może stać się prawdą. Przypomniały mu się słowa, które powiedział mu kiedyś Igneel, kiedy opowiadał, że śniło mu się, że jest bardzo silny i ma wielu przyjaciół, był wtedy taki mały, taki nieświadomy świata, nieświadomy tego co go czeka.

Czasami sny stają się rzeczywistością.